Zapraszamy na obiad

I zrobione! Kuchnia napawa mnie dumą. Żałuję tylko, że nie zrobiłam zdjęcia szafki z której powstała, ale szafka trafiła od razu do ciemnej piwnicy i tam przeszła metamorfozę. Dla ścisłości powiem, że jest to ta część z różową lodówką i piekarnikiem. Reszta została dobudowana. Zachwytom nie było końca gdy rankiem odkryto niespodziankę. Problem mały jest z Hanią, bo owszem, zadowolona bardzo, myszkuje, otwiera, zamyka, wkłada naczynia, wyciąga, kręci gałkami itd ale...ale już obskubała dwa korkowe palniki :P i stanęła na szybce z piekarnika, która pękła i zapadła się :) tak więc po dwóch dniach użytkowania potrzebny mały serwis! Sama osobiście jestem zakochana w tym meblu i wiem, że wszystko da się zrobić jeśli się tylko chce.

Ale żeby nie było, oczywiście, że pomysł podpatrzony TU i TU.

Artyści

Rośnie nam wielka artystka. Każda z postaci, którą rysuje musi mieć bujne włosy( i tu zauważam obsesję długich włosów, które jak ciągle powtarza : kiedyś miała a teraz zapuszcza :P), ważne są też oczy. Ostatnio pojawiły się też kapelusze. Potrafi w ciągu dnia narysować setki dziewczynek a każda z nich dla mnie jest cenniejsza niż złoto. A w ten weekend pojawił się domek. Rysowała po kropkach stawianych przez Tatę. Powstało dosyć ważne dzieło- taki symbol przyjaźni. Więc oto przedstawiam pracę pt. : " dwie dziewczynki, dwa domki". Jeden nasz, a drugi sąsiedzki- ten ściana w ścianę :P

A i jeszcze coś. Powstało już też inne dzieło - tym razem dzieło rodziców. Premiera wkrótce :)

Jeszcze ciepłe : Dzień Babci i Dziadka w przedszkolu

O Babciach i Dziadkach, z serii : znajdź parę.

Zastanawiałam się czy o tym pisać, ale spróbujcie zrozumieć sytuację : w czwartkowe popołudnie siadam z Zosią i zabieramy się za laurki.Na pierwszy ogień laurka dla Babci M., bo przecież jest tak sama ważna dla Starszej Siostry jak Mama i Tata, trzy lata pod jednym dachem, codzienne godziny zabaw, czytania, rozmów. Tak zdecydowanie ta Babcia jest bardzo ważna. Więc dziecię stara się, maluje, zmienia kolory, jest pełna zapału i spieszy się by czasem Babcia nie przyłapała nas na gorącym uczynku. Później myślimy o Dziadku Z, na jego widok dziewczyny rozpływają się, pragną jego bliskości i ciągłej atencji, rywalizują wręcz o jego względy i zainteresowanie. Zdecydowanie Dziadek Z. zbyt rzadko u nas bywa a jest bardzo kochany przez dziewczyny. Jest "Babcia J.", która rodzoną babcią nie jest ale z racji tego, że z Dziadkiem Z. mieszka babcią została ochrzczona. Jest też drugi Dziadek W., który mieszka daleko, więc staramy się jak możemy by kontakt z nim mieć."Ale my kiedyś u tego Dziadka byliśmy, prawda?"- pyta mnie Zosia przy czwartej laurce? " Tak"- odpowiadam i staram się przywołać wiele wspomnień z Dziadkiem związanych by mogła odtworzyć jego obraz w pamięci. Jest też żona Dziadka W.,ale na szczęście Ciocia (chyba z racji wieku na Babcię się jeszcze nie kwalifikuje :P) Ha na tym nie koniec. Potem jest też Babcia B., która mieszka baaaaardzo daleko, bo aż w kraju wiatraków i kwitnących tulipanów. Znów opowiadam : a pamiętasz to? a tamto?. W ciągu tych trzech lat jej życia spotkania były ale krótkie, więc chyba pamięta. I finał, jest Babcia E., w sumie to dla dziewczynek Prababcia ale od początku w naszym języku funkcjonuje jako Babcia( Babcia od konika- ma szczęście posiadać konika na biegunach, który woził już nie jedno pokolenie). Mieszka blisko więc widujemy się regularnie i mam nadzieję, że jeszcze długo tak pozostanie.... Tak więc pracy laurkowej było nie mało. I bądź tu człowieku mądry i wytłumacz dziecku, dlaczego, jak, kto i po co? A może nie trzeba tłumaczyć, a one zaakceptują ten stan rzeczy i już?

Życzymy wszystkim naszym Babciom i Dziadkom wszystkiego najlepszego, a tym daleko mieszkającym obiecujemy iż nigdy nie znikną ze świadomości dziewczynek a my- Rodzice będziemy starać się by te więzi pielęgnować i umacniać.

Na poddaszu

Znajduje się najładniejszy pokój w całym domu. Pokój Starszej Siostry. Już nie będzie go dzielić z Młodszą ( chociaż to ich wspólne miejsce zabaw). Wklejam zdjęcia tak ku pamięci, a tym czasem w głowie planuję nowy pokój już dla dwóch sióstr.

A jak jesteśmy już w temacie tego nowego pokoju to wygląda na razie tak jak poniżej,  jest to pokój przechodni, a w finale będzie dłuższy i zamknięty dwuskrzydłowymi drzwiami chowanymi w ścianę. 

  zdjęcia inspiracji gromadzone w sieci

Niech żyje bal! Ten pierwszy!

Oj długo rozmawiałyśmy o tym, że nie mamy sukienki i korony księżniczki, że mamy w domu tylko taką sukienkę. Nie różową. Pokazywałam zdjęcia cioci przebranej za tancerkę flamenco i puszczałam filmy tańczących pań w podobnych strojach...aż w końcu sama dostrzegła piękno tego stroju i nie była tysięczną wróżko-księżniczką( z szacunkiem dla wszystkich wróżko-księżniczek) na balu. Wiecie mam wielką satysfakcję, bo poczułam, że moje dziecko dostrzega inne piękno i potrafi wybrać drogę nieprzeciętną i niemasową. Wiem to moja własna interpretacja bo ona ma dopiero 3 lata i wiem, że to ja sama bardziej chciałam się tak poczuć ale... Ciekawa jestem waszego zdania na ten temat... Tymczasem proszę państwa gwiazda wieczoru Señorita Sofia.

Trzeci rok za nią

Dzisiejszy dzień tak ważny a przeleżany w pieleszach i przechodzony w dresach. Panna Solenizantka zaniemogła trochę zdrowotnie. Zamiast zanieść kolorowe cake popsy w koszyczku i rozdać dzieciom z przedszkola utknęła w domu, z równie chorą snującą się za nią krok w krok siostrą( nie ma to jak zapeszyć, że dzieci zdrowe). Nie obyło się  jednak bez echa, były balony i dekoracje, tańce- łamańce i wygibańce. Planowałam tort tęcze, ale dziadek dziewczynek uprzedził mnie i zamówił Kubusia, który również przypadł dziecku do gustu. Zresztą Ona sama sobie dziś tort ulepiła :P
Wypada coś więcej napisać o Niej, tak ku pamięci bo za kilka lat zapomnę. Jaka jest? Strasznie żywa i energiczna, potrafi godzinami bawić się ludzikami, lalkami, konikami i odgrywać różne role, zmieniając przy tym tony głosu( zadaje pytania i innym tonem głosu sama sobie na nie odpowiada odgrywając jednocześnie kilka ról), lubi być w centrum uwagi, gdy jest marudna trwa w ciągłym jęku bez chwili wytchnienia, jest niezłym spryciarzem i często cytuje moje uwagi i słowa( mam niezły ubaw gdy w jej wypowiedziach słyszę własne słowa). Jest strasznie inteligentna i błyskotliwa, często nas zaskakuje wyłapując błędy w książkach czy w rozmowach innych. Nerwus z niej straszny, najpierw wpadnie w szał, a dopiero potem posłucha lub zadziała( ćwiczymy już techniki relaksacyjne :P) Uwielbia tańczyć i śpiewać ale nie publicznie,kocha zadania, zagadki i rebusy, ostatnio nawet je sama układać i zadawać innym. Chciałaby codziennie chodzić na basen. Wciąż się pyta czy dziś znów pójdziemy?( jakbyśmy chodzili codziennie:P). Namiętnie wciąż wszystko liczy. Podobno ma talent lingwistyczny ( pani w przedszkolu ostatnio zwróciła nam uwagę by to pielęgnować ) Zapuszcza włosy ale ich nie chce czesać :) KOCHA książki. Nasza trzyletnia Panna Zofia.

Na dzień dobry

Będzie więcej o nich. One. Sens mojego życia. Młodsza w za dużej piżamie, starsza w za małej, przy katarze koniecznej bo jedynej ciepłej :P. I choć rano ledwo odklejam oko i czasem z kwaśną miną przyjmuję poranne harce tak naprawdę kocham to. Młodsza wpatrzona w Starszą, lecz bardziej ostrożna. Starsza szalona i odważna, jednak z trudem przyjmuje porażki. Pytana czy się kłócą odpowiadam : niewiele, chociaż. ostatnio częściej...a już jutro świętujemy trzecie urodziny.

Uwaga zarażam

Zarażam optymizmem...Witajcie w Nowym Roku. Ja rozpoczynam go z ogromnymi pokładami energii, radości i optymizmu. Jak tu nie być szczęśliwym gdy pogoda rozpieszcza nas, słońce łaskocze po policzkach a zimowa kurtka leży upchana w kącie. Słucham nowej płyty Brodki( która swoją drogą wymiata :P) i codziennie dostaję wielki zastrzyk energii. Remont za pasem, dzieci zdrowe, a ktoś miły wczoraj sprawił, że zaczynam myśleć o wakacjach...czego chcieć więcej? 
Wysyłam do wszystkich wielkie pokłady radości i dobrych fluidów.......................wysłano!