Ostatnie takie chwile. Taka refleksja.

Jeszcze 11 dni...Starsza Siostra stanie w szeregach przedszkolaków. A my ( ja i Młodsza ) będziemy z towarzyszącą nam tęsknotą panować w naszym królestwie, w domu. W domu? Jakim domu? No właśnie...Przed nami przeprowadzka ( zbliża się nieuchronnie choć i tak robimy wszystko bardzo powoli), która wiele zmieni w naszym życiu. Będzie inaczej- nie znaczy, że gorzej. Może lepiej?

Tymczasem korzystamy z ostatnich chwil wspólnego lata. Jest gorąco, chwilami upalnie. Z potem na czole szlifuję, zdzieram starą farbę i maluję. Szybko, szybko chcę zrobić jak najwięcej póki ktoś inny rzuca okiem na rozbrykane stadko. Starsza Siostra zakochana w przyjaciółce, nie wyobraża sobie dnia bez niej, wszędzie słyszy jej głos :) Młodsza Siostra, zachwyca nas od momentu wyjazdu pięknym i wyraźnym słownictwem i z dnia na dzień jest tych słów coraz więcej. Być może to zwykły zbieg okoliczności ale ja wierzę, że zmiana otoczenia ( ten nadmorski klimat!) tak na nią wpłynęła i buzia jej się nie zamyka. Powtarza każde wypowiedziane przez nas słowo. To cudowne słyszeć jej mowę , czekałam na to! Co więcej, jeszcze tak nieoficjalnie Młodsze Dziecię od powrotu bez pieluchy co dzień chodzi i sama woła, że jej się chce... i czuję, że lada dzień ogłosimy odpieluchowanie. Chwilowo trwa wnikliwa analiza takich zachowań, które oczywiście wzorowe są :P

I tak czas biegnie... a ja? ja jak się czasem w to wkręcam to łapie mnie okropne uczucie bezradności i nie bardzo umiem pogodzić się z tak szybkim czasobiegiem. Kurczę chyba znów zbliżają się moje urodziny...:)