Opcja : wyciszenie

Po szalonym weekendzie, gdzie przez nasze mieszkanie przewinęło się jakieś 30 osób i 12-ścioro dzieci włączam chwilowo opcję luz i spokój. Wyciszam się dziś totalnie i zwalniam tempo zjadając weekendowe resztki. Potrzebna mi chwilowa izolacja od rzeczywistości.

Doceniam to, że nie mam telewizora, siadam wieczorem na kanapie i chętnie sięgam po gazetę lub książkę. Staranie selekcjonuję sobie wiadomości. Kiedy jeszcze w domu teściowej wieczorem włączaliśmy telewizor by posłuchać co się dzieje w naszym kraju nie dawałam czasami rady przetrawić niektórych ludzkich tragedii, zwłaszcza tragedii dzieci, zdarzało się, że wściekła wyłączałam telewizor bo po prostu nie mogłam tego słuchać, serce ściska mnie w takich chwilach jak oszalałe i nie mogę potem spać( już teraz wiem po kim Zocha ma tę wrażliwość) . Kiedy sięgam po nowy Wprost i czytam dwa zdania, o ośmioletnich dziewczynkach wydawanych za mąż w Indiach za dorosłych mężczyzn, gwałconych co dziennie, to nie mogę czytać dalej, przewracam stronę. Nie jestem w stanie tego czytać. I to nie chodzi o to, że jestem obojętna. Wręcz przeciwnie, ciężko mi się pogodzić z tym, że inni cierpią, chciałabym zbawić Świat a nie umiem. I już wolę tego nie wiedzieć. Żyć w nieświadomości.