Mała refleksja

Wydaje się, że ciężko przyjmujemy jakiekolwiek zmiany. I choć świadomi tego, że wiekowy człowiek umiera prędzej niż później, nie potrafimy tego w pełni zaakceptować. Ktoś znany i lubiany, żyjący w naszej świadomości odkąd tylko sięgamy pamięcią , nagle znika ( znika oczywiście tylko fizycznie bo ślad po sobie zostawia wielki). Nie napiszę : cieszmy się, bo trzeba uszanować żałobę. Oddajmy się refleksji iż śmierć nie oznacza końca. To początek nowej drogi. Będziemy wspominać, czcić, obchodzić rocznice, stawiać pomniki...będzie wciąż głośno. Zostajemy z wielkim dobytkiem. Z dobytkiem, który zmienia ludzi i świat. I za to dziękujmy.