Z serii spełniamy marzenia

Taka jest właśnie moc reklamy. Na tyle wielka, że starsze dziecię o niczym innym od kilku dni nie mówiło tylko o pójściu do kina na "dzwoneczka". Z myślami się biłam czy warto, czy nie za małe to nasze towarzystwo na takie projekcje... ale w końcu postanowiliśmy spróbować. Ku wielkiej radości dzieci wybraliśmy się dziś całą rodziną do pewnego Multipleksu na słynny film o Dzwoneczku. Na marginesie to moje dzieci są w takich publicznych miejscach mocno nieokiełznane, raczej biegające, wszystko dotykające i wszędzie wchodzące. A ja? A ja tylko robię im zdjęcia bo wiem, że chwilowo nie potrafią inaczej wyrażać swojej radości i ciekawości świata.

Sam film był bardzo sympatyczny, adresowany raczej do młodszych dzieci, nie przesłodzony ( a tego się bałam najbardziej), o przyjaźni i miłości dwóch sióstr w ich całkiem odmiennych światach ( ha, ha sama tak to Zośce przełożyłam już po seansie). A i co najważniejsze dla Starszej Siostry bez postaci "złego charakteru", więc nie było prób wyjścia z sali kinowej. Z czystym sumieniem możemy polecić film bo nie był zły :) Młodsze dziecię poszło z nami chyba tylko po to by zjeść porcję popcornu i pobiegać sobie z Tatą po schodach w tę i z powrotem...ale pierwsze i jak na razie ostatnie w życiu kino ma zaliczone.

Starsze dziecię jeszcze po wyjściu z sali podjęło próbę zagadania  na temat gadżetów "dzwoneczkowych" ale wzięłyśmy tylko ulotkę, a już w domu powstały niepowtarzalne kukiełki "dzwoneczkowe". Kilkudniowa zabawa gwarantowana.